انتقال معنی از طریق تصویرسازی ذهنی در جزء سی ام قرآن کریم

 قرآن کریم معجزه­ی جاودان خداوند و منشور زندگی بشر در همه دوران­ها است. در روزگاری که آیات الهی بر پیامبر گرامی اسلام نازل شد، عرب در اوج فصاحت و بلاغت بودند و قرآن آنان را در این زمینه به مبارزه طلبید. نگارندگان این مقاله بر­آنند که نقش تصویر­­سازی ذهنی را در انتقال مفاهیم در جزء سی قرآن بررسی نمایند. شیوه­ی این پژوهش کتابخانه­ای است. برای انجام کار، نمونه­های تصویرسازی از جزء سی­ام انتخاب و بررسی شدند تا در نهایت به این پرسش پاسخ داده شود که بیان تصویری در القای معانی قرآنی چه نقشی دارد؟ سبک کتاب آسمانی به گونه­ای است که از طریق تصویرسازی ذهنی، مفاهیم انتزاعی را عینی می­سازد تا وضوح آنها در ذهن مخاطب، بیشتر و در نتیجه تعامل مخاطب با متن بهتر گردد و در نهایت دریافتی بهتر از پیام قرآن توسط او انجام شود. برای این منظور، قرآن بر یک گونه­ی خاص از تصویر­سازی تکیه نمی­کند بلکه از گونه­های متنوعی از تصاویری که در درون بافت با هم در تعاملند، بهره می­جوید. تصویر­سازی­ها به دایره­ی بیان بلاغی همچون تشبیه و استعاره و مجاز و کنایه محدود نمی­شوند بلکه از عناصر گوناگونی مانند موسیقی آیات، توصیفات دقیق و تقابل صحنه­ها تشکیل می­گردند تا حس و خیال آدمی را بر­انگیزند. تصویر­سازی­های ذهنی با چارچوب فضای کلی بافت سوره­ها هماهنگند.